توکل یک کوچولو

تند و تند صحبت میکرد!

نه ! ببخشید ؛ دعا میکرد...

خدایا یه نی نی به عمه راضیه یکی هم به خاله

آقاجون آقاجون م یادت نره

ها ها عمه مرضیه دیسک داره کمکش کن گناه داره

عمو چنگیزهم آدمش کن

دایی رو کمک کن موتورش درست شه

خدایا مامانم بابام!!

خلاصه التجا و اصرارش باعث شده بود هی بزرگترا بگن و هی تکرار کنه

خبر نداشت خودش وسط محراب جمکران شده بود

شفیع این آدم بزرگا بین اونا و امام زمانشونو و خدا...

.

.

.

فکر کنم مطمئن شد حاجت هاش همه برآورده شدن!!

خاطر جمع ِ خاطر جمع!

بلافاصله گفت : بسه دیگه خسته شدم...

سوغات

جمعه ها غروب جمکران

جور دیگری آدم را میکشد!

شهیدش میکند...(خیلی ساده)

هم سایه

به همسایه هایت فکر میکنم

به اینکه همجواری ات آنقدر شیرین است که

مهدی هم سایه نشینت شده است...