حد

بر من حد جاری کن

خدایا من اعتراف میکنم

.

.

.

أَبْلَیْتُ شَبَابِی فِی سَکْرَةِ التَّبَاعُدِ مِنْکَ

جوانی‏ ام را در سرمستی دوری از تو هدر دادم

آتش عشقت

خدایا این دنیا اگر نتوانم

آن دنیا در جهنمت

می توانم

به آتش میکشم

دوزخ را از عشقت...

وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّی أُحِبُّکَ

اگر در دوزخم افکنی، به دوزخیان اعلام خواهم کرد که تو را دوست دارم.

جهنمِ دوست داشتنی

وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّی أُحِبُّکَ

اگر در دوزخم افکنی، به دوزخیان اعلام خواهم کرد که تو را دوست دارم.

جهنم هم دوست داشتنی است                         

آنگاه که با اهلش از عشق تو بگویم!               

فقد هربت الیک

مگر جز تو پناه دیگری هم هست

که بسویش بگریزم؟؟